Το παρόν αποτελεί μια συλλογή διαφορετικών αφηγημάτων, έναν κυκεώνα* γραπτού λόγου αν θέλετε. Περιδιαβαίνει πότε ρεαλιστικά και πότε σουρεαλιστικά, σε κάθε περίπτωση όμως αυθαίρετα κι αυθάδικα, τους χώρους του διηγήματος, της νουβέλας, της παραβολής, του ερωτογραφήματος, του θεατρικού λόγου, του δοκιμίου και ποιος ξέρει ποιανού άλλου, παραβιάζοντας ηθελημένα ή άθελα τα (ούτως ή άλλως ασαφή) όρια μεταξύ τους. Πολλά χρόνια σχιζοφρενικής κι εξανδραποδιστικής νοητικής αυτομαστίγωσης, ένα είδος μαζοχιστικής αυτοδυνάστευσης του μυαλού από ανεξέλεγκτες δυνάμεις, αναζήτησαν σποραδικά την υλοποίηση και την καταγραφή τους, ώστε η τρικυμιώδης αυτή αιθεροβάμων περιδίνηση να μην εξαχνωθεί τελείως, άμεσα και τελεσίδικα, χωρίς να αφήσει το παραμικρό ίχνος της κάποτε λάμψης της, όπως συμβαίνει κατά κόρον με την ανθρώπινη φαντασία. Μια προσπάθεια που στέφθηκε φυσικά από εξαιρετική αποτυχία, όπως είναι αναμενόμενο, αφού τελικά μπόρεσε να καταγραφεί, τραγικά αλλοιωμένο και θλιβερά αποτυπωμένο, λιγότερο από το 0,01% αυτής της προσομοιάζουσας με επιθανάτια ζαλάδα πολύχρονης πνευματικής μαστούρας... *** Όμως στο κέντρο αυτής της περιδίνησης μια μορφή κυριαρχεί. Μια νεαρή νεράιδα κι ο στοχαστής πατέρας της στήνουν το δικό τους θέατρο της Νόησης που ξεπερνάει τελικά τα όρια της Κατανόησης φτάνοντας μέχρι τα σύνορα της Παρανόησης, με κίνδυνο να μας αφορίσουν όλοι οι κατά κόσμον αυτοπροσδιορι- ζόμενοι σαν “σώφρονες”. Ίσως βέβαια να μας δοξάσουν κάποτε οι Άφρονες και οι ήδη Αφορισμένοι, αυτοί δηλαδή που έχουν επίσης διαπομπευθεί κι εξανδραποδιστεί απ’ την άλογη λογική του Τότε και του Πρέπει. Γύρω απ’ την όμορφη λοιπόν Ελεονώρα με τον αιρετικό πατέρα συνωστίζονται αιωρούμενα σαν υπερκοσμικά συντρίμμια τα διάφορα κυκεωνικά αφηγήματα που την περιβάλλουν. Μην ψάξετε συσχετισμούς μεταξύ τους, δεν υπάρχουν. Μιαν αφελή κι απλοϊκή καταγραφή του Χάους είπαμε ότι αποπειραθήκαμε να υλοποιήσουμε εδώ... Φιλικά, ο Συγγραφέας.weiterlesen