Wunderbar verrückte Kindergeschichten, in denen alltägliche Dinge plötzlich lebendig werden und sich einmischen in unser Leben. Wunnerbor, wieldatt se so wunnerlich sünd, as se sünd: Woans kann een op so'n Idee kamen, datt Söcken Kinner kriegt? Oder datt en Plack vun een Jack na de anner springen kann? Dor stickt en Barg kindliche Fantasie achter. Un de hett de Autor fuustdick achter de Ohren to sitten. Ok datt de Geschichten eben nich jümmer pädagogisch oder politisch korrekt sünd, lett mi ok noch smüüstern, wenn ik jem to'n föfften Mal lesen do - egal, wat dor nu de Schiet to'n Hauptakteur ward, wat dor en Furz rett wern mutt oder wat Hendrik un sien Papa eenfach Sport Sport ween laat un sik leber en Kakao kommodig in 't Café genehmigen doot ... De drmaatischste Geschicht ut düt Book is wiss de vun de "Seeröber Lepel": En ollen Lepel hett de Nees vull dorvun, jümmer in'n Uttog to liggen. He jumpt dor rut un maakt sik över en Töller Supp över her. De Kartuffeln, Klüten un Arften kriegt das Gillen. Se verjaagt sik düchtig un versöökt, Land to gewinnen, man de Seeröber Lepel is jem över. He kriggt jem all bi de Büx un fodert mit jem en sluukohrigen, armen Hond, de anners nix to freten kregen hett. In "Villu un de Heizung" geiht dat üm de Heizung in Villu sien Kinnergoorn. So en olen Rippen-Heizkörper is dat. De Rippen laat meist as Tähn ... Villu finnt dor achter Kledaschen. He leggt jem tohopen: en Büx, en Jack, en Mütz - un dat passt allens tohopen! En gräsigen Verdacht stiggt in em op: Hett de Heizung en Kind opfreten? Man ehrder datt he dat rutfinnen kann, kummt de Klempner un tuuscht den olen Heizkörper gegen en modernen Flachheizkörper ut ... Andrus Kivirähk is in Estland, dat lütte Land an de Oostsee, för sien Kinnerböker jüst so bekannt as för sien Fiktschoon för de Groten. Nich blots mit düt Book hett he dat in sien Heimat bet ganz baven op de Bestsellerlist schafft. De Illustratschonen sünd vun Heiki Ernits, den sien Figuren de een oder anner kinnt ut de Filme över Lotte ut dat Erfinnerdörp.weiterlesen