با نگاهی به چشم‌انداز تاریخ گذشته‌ی ایران درمی‌یابیم هرجا شعر، موسیقی و هنر در اوج بوده جامعه نیز با آشتی و آرامش بیشتر زندگی کرده و هرجا آشتی، رفاه، آسودگی و صلح روان بوده، شعر، هنر و اندیشه بال‌هایی بازتر و پروازگاهی فراخ‌تر و والاتر داشته‌اند. هستی اجتماعی ما، کیستی و چیستی ما در شعر ایران تدوین شده، حتا ادیان، آیین‌ها، روش‌ها و منش‌های زیست ایرانیان نیز در شعر کهن آن بازتاب یافته است. برای شناخت گذشته‌ی خود، ناگزیریم شعر خود را پی‌کاوی کنیم. از جمله چکامه‌های موزون و مقفی ثبت شده‌ی آیین مهر، میترا و زرتشت (در گاتاهایش) را. در این اثر شگرف که آکنده از احساس، اندیشه و فلسفه است مانی می‌کوشد پیوندی با شعر و تفکر کهن ایران برقرار کند. بخشی آخر کتاب شامل بازسُرایی سه سروده از زرتشت و سروده‌ی بلند آبان‌یَشت از یشت‌هاست.weiterlesen