De inleiding van een onderzoeksverslag krijgt vaak de vorm van een trechter: breed beg- nen met iets algemeens of alledaags.Vervolgens wordt hier een algemene probleemstelling uitgehaald, met behulp van literatuurverwijzingen. Het algemene probleem wordt in een specifieke vraag (of enkele vragen) geconcretiseerd. Ten slotte verengt de inleiding zich v- der: de eigen aanpak wordt kort aangeduid. Soms heeft een onderzoeker alle vertrouwen in een gangbare opvatting (bijvoorbeeld een theorie), maar is het onderzoek bedoeld om die opvatting (of theorie) voor alle zekerheid toch nog eens een keer te toetsen. Dan is het goed om in de inleiding hypothesen en spe- fieke verwachtingen af te leiden uit de gangbare opvatting. Ook dat is een concretisering die bij de trechtervorm past. Het komt echter vaak voor dat onderzoekers helemaal niet zulke duidelijke verwachtingen over uitkomsten hebben. Dan is het zinloos om hypothesen te formuleren. De inleiding maakt dan vooral duidelijk wat de ‘zoekrichting’is. Zoiets is bijvoorbeeld het geval als - gevens worden verzameld om een probleem op te lossen. Hoe concreter de zoekrichting is beschreven, des te smaller is de trechter geworden. Methode Een beschrijving van de methode van onderzoek moet volgens een Amerikaanse auteur voldoen aan drie c’s: clear, comprehensive en compelling (Reis,2000,p.85). In het Ned- lands verdwijnt helaas de alliteratie: helder, bondig en dwingend.weiterlesen