»K mjasecoju raz su kórtowali kibušański ceptaŕ Fryco Rocha, módłański Tornow, knorawski Harrich ‒ a gołynkojski Nowak. Jo-li rěd na nas był, ga jo mě Fryco Rocha kuždy raz, ako som hyšći małki był, na klin wzeł. Ja som jogo pjenjeze licył a zastojał ‒ a jomu serbske gronka, kenž som se wumyslił, do wucha šepotał. Wótergi jo mě togodla chwalił a raz jo měnił, až ja drje budu raz serbski basnikaŕ ...« Tak dopomnjejo se faraŕ Herbert Nowak (1916–2011) w swójej awtobiografiji. Z basnikarjom wšak njejo se stał, ale pisał a wózjawjał jo wob 75 lět kradu wjele w bogatej, wobraznitej serbšćinje: prjatkowanja a wulicowańka, nastawki wó stawiznach a rěcy, epizodki ze swójogo a drugich žywjenja, drogowańske wopisowanja a luštne tšojeńka, gódanja a směški – a weto jadnu baseń. weiterlesen