سوفیا به آشپزخانه می‌رود: «خدا بخیر کنه! باز چه خبره؟» پامیر از رهام می‌پرسد: «خیلی دوست داری درس بخونی؟» رهام: «آره خیلی دوست دارم! هر وقت با مامان میرم نانوایی، از پشت شیشه‌های مغازۀ کیف فروشی بغل نانوایی واسه سال بعدم کیف و مداد رنگی و کلی وسایل دیگه انتخاب می‌کنم.» پامیر: «اگر پسره خوبی باشی جایی می‌برمت که با خیال آسوده تا هر وقت که دوست داشتی بتونی درس بخونی» رهام: «آخ جون! کجا؟» پامیر: «بعدا می‌فهمی!» رهام یواشکی به آشپزخانه می‌رود: «مامان می‌خوام یه چیزی بهت بگم!» سوفیا: «خب بگو!» رهام: «گوشت رو بیار پایین! می‌خوام یواشکی بگم» سوفیا لبخندی می‌زند و به‌طرف رهام خَم می‌شود: «بابا گفته می‌برمتون یک جایی که با خیال آسوده درس بخونید!» سوفیا: «راست میگی؟ کجا؟» رهام: «نه دیگه نمی تونم بگم! شاید این یک راز باشه»weiterlesen