عشق مفهوم و مضمونی همیشگی در میان آدمیان‌ست اما سرودن آن و سرودن از آن همیشه یكسان نیست و نمی‌تواند باشد. در گذر زمان؛ هم هنجارِ مهرورزی دگرسان می شود و هم بازتابِ آن در چكامه و هنر. سروده‌های عاشقانه‌ی امروز ؛ رنگ و لعابی دیگر یافته‌اند و درونه‌ای دیگر هم. عشق‌های افلاتونی جای خود را به مهرورزی‌های روشن و زمینی داده‌اند. در روزگار ما -و در شعرِ همروزگارِ ما-عشقِ زمینی جای «عشق عرفانی»، «عشق محجوب» و «عشق كلی» را گرفته است. شعر عاشقانه دیگر از كلی‌گویی، و رعایت «هنجارهای اخلاقی و عرفی جامعه» كمتر نشانی دارد. عاشقانه‌های به‌سامانِ همروزگارِ ما از مجنون ‌بازی رمانتیك دور شده‌اند یا باید دور و دورتر شوند. بیشتر عاشقانه‌های این كتاب اروتیكی‌اند.weiterlesen