Eduard Wagner Kitap orada anlatilanlar biraz doyurucu olmus olabilir ama her sey orada anlatildigi gibi oldu. Tabii ki bir sürü hatira var ve bunlar belki normal bir hayat diyebileceginiz yerler ama bu ayni zamanda benim varligimi nasil deneyimledigime dair bir bakis. Ancak bu, cevremdeki veya benzerlerinden kimseyi sucladigim anlamina gelmez, daha cok her seyin kendi kararlarima bagli oldugu anlamina gelir. O zaman, onlarin dogru mu yanlis mi olduguna karar veremedim, ancak daha sonra. Zamanin %95'i bu sekilde yapmaya karar verdim. Bana bir sey söylenip söylenmeyecegi farkli bir soru. Ancak, hangi bicimde olursa olsun, hayatimin sonuna kadar benimle kesinlikle olacak olan sey, bir kisinin belki de kariyerine ivme kazandirmak icin karakter suikastiyla baska birini düsünmesidir. O zaman tahminler degil gercekler finanstan yargiya gercekler olarak aktarilsaydi, hayatim muhtemelen farkli bir yol izlerdi. Bu nedenle bazi hukuk ihlallerinden suclu oldugum tespit edilse bile, hayatimin sonuna kadar masum olacagima inaniyorum. Yaklasimimla oglumu korumaya karar verdim. Simdi sen istedigini düsünebilirsin, ben kendim icin dogru yola karar verdim yoksa oglum bugün hayatta olmayabilir. Su anki hayatimdan memnun olup olmadigimi kesin olarak cevaplayamam cünkü bunun cok kisisel bir bakis acisi oldugunu düsünüyorum. Mutluyum. Niye ya? Bir yandan varligim, daha önce deneyimlediklerimin aksine artik sakince ilerliyor, diger yandan 30 yili askin süredir bana eslik eden bagimliligimdan kurtulabildigim icin cok mutluyum. 2014'te nasil oldu bilmiyorum. Daha yüksek bir güc müydü yoksa intihara kendime itiraf etmekten daha yakin miydim? Her neyse, sorgulamayacagim. Belki de verdigim her sey, birinin veya digerinin isine yarayabilecek bir deneyimdir. Ama bu, yasayacaklarimi kiniyorum anlamina gelmez, hayir, tam tersine. Bu arada altmis yillik ömrün icinde elbette güzel anlar da oldu ve aklima gelenlerden biri de oglumun dogumu. Bu varolusun yasamaya deger olup olmadigina kendiniz karar verin.weiterlesen